NEWBAHARCA

     Bu kez onlarla kesişti yolum. Hemen hemen her sabah görüyorum ama benim en az 15 m. uzağımda oluyorlar. Okula gidiyorlar üç küçük beden el ele tutuşarak. Bizim evin yakınında ki okula değil, başka bir okula gidiyorlar. Evlerinden uzaktaki bir okula!..
     Tahminen erkekler 3 veya 4. sınıf, kız miniminnacık görseniz 4 yaşında sanırsınız. Anasınıfına gidiyormuş. Karşılaşmışken hemen sorayım dedim.
Yollardan, kavşaklardan geçiyorlar, yanlarında anneleri yok çok kızıyorum. Dedim ki ''sizin anneniz nasıl bir anne? neden gelmiyor başınızda?''
Büyük oğlan her gün geliyorda bugün işi var dedi. Oysa ben hiç görmedim o anneyi.
     Çocuklarla kapıdan çıktığımda ev sıcacıktı, dışarısı ayaz. Levonun kahvaltıdan sonra açıldı uykusu, pazartesileri onu ranzadan sürüyerek indiriyorum.
Okula zıplaya zıplaya gittik, yerdeki parke taşlarının çizgilerine basmamaya çalışarak. Yine o kazandı, bu oyunu her sabah okula giderken oynuyoruz.
     Yapraklar kaldırımlara sonbaharı etiketlemiş. Önüme bir kaç salyangoz çıktı, eğilip bi güzel inceledim nesi var nesi yok. Sonra bir kaç pet şişe kapağı gözüme ilişti. Aldım yarı ıslak, yarı çamurlu yağmurluğumun cebine koydum. Evde epey çoğaldı ama daha çok, daha çok kapak toplamak lazım. Onlar tekerlekli sandalye olacak.
     Spor aletlerinde bu kez kimsecikler yoktu. Parkın devamlı sakinleri bir kaç köpek ve kedi, sevdirmiyorlar kendilerini.
Dün kurulan pazarın pisliği süpürülmüş, çöpün etrafına dağ yapılmış. Neden bu pazarcı esnafı kendi pisliğini kendi toplamaz? Aslan yattığı yerden belli olmaz mıydı!!
     Hızlı adımlarla çıktım merdivenleri. Ev sıcacık. Boy aynasının karşısına geçip şöyle bi baktım incelmiş miyim diye. Evveeett! ama daha var, bu kez kesin kafama koydum. Salıdan beri tutuyorum pis boğazımı.
     Şimdi birazda eve çalış Newbahar, bugün temizlik günün olsun. Hem hareket ettikçe kalori yakacaksın:))