Kimedir İsyanın!

            İnsan 30 undan sonra kendisiyle daha çok yüzleşiyor... Hatta kendini daha çok sorguluyor, kendinden nefret ediyor!..

Ve aslında benim 30 undan sonra ortaya çıkan feminist duygularımla, kendimle, kadınlığımla kavgam başlıyor!

Anlatması güç. Ben olmayan yaşayamaz!

           Kadın olmanın dayanılmaz nefreti! Erkek olmanın rahatlığı, kolaylığı, sorumsuzluğu ve hayran olduğum özgürlüğü...

           İnsanın elini kolunu bağlayan kadınlık! Evlatlarına, evine, kocana sorumluluk, hizmet zarureti, akşamları vurup kapıyı dışarı çıkamamanın ezikliği!

Ne ararsın gecenin bu vaktinde kadın!

           Sana ne! deyip ardı arkasına sıralayamadığın küfürler... Senin soyuna, sopuna, gelmişine, geçmişine........

           Bazen O çocuğu derken bile ağzıma yakışmıyormuş. Ya öyle kadın olunca öyle!

          Ah bi erkek olaymışım ben! senin yedi sülaleni....!!!

          Nerden çıktı bu? Yürüyüş yapmayı seviyorken adam aldı başını gitti. Hemde akşamın bu saati. Ya ben! ya ben! kadınlığımla başbaşa. Öğğğğğğ iğrenç..

Kızgınım.

Çok kırgınım.

Newbahar beni affet!